موضوع همدلی و اتحاد اسلامی از جمله با ارزش ترین اصول و لوازم زندگی مسالمت آمیز است که رسالت نبوی خواهان گسترش و فراگیری آن در تمام جهان بوده است. کما اینکه خداوند متعال ایشان را مایه رحمت و برکت برای عالمیان معرفی می نمایند، و نه فقط برای جامعه اسلامی.

یکی از مهمترین و با ارزش ترین شاخص های فرهنگ و آموزه های اسلامی گسترش فرهنگ همدلی، مهرورزی و اتحاد اسلامی است.
به طور قطع و یقین می توان این چنین بیان داشت که موضوع همدلی و اتحاد اسلامی از جمله با ارزش ترین اصول و لوازم زندگی مسالمت آمیز است که رسالت نبوی خواهان گسترش و فراگیری آن در تمام جهان بوده است. کما اینکه خداوند متعال ایشان را مایه رحمت و برکت برای عالمیان معرفی می نمایند، و نه فقط برای جامعه اسلامی. [1]

با بیان این مقدمه جای طرح این سؤال است: با توجه به این که جهان اسلام متأسفانه به خاطر بعضی از مسائل و مشکلات درون دینی در ابتدای شکل گیری خود به فرقه ها و مذاهب گوناگونی تقسیم شد آیا وظیفه یک رهبر و مرجع دینی و سیاسی که زعامت و مدیریت این چنین جامعه را بر عهده دارد چگونه باید باشد؟ آیا اندیشه و رویکرد او تنها می بایست در خدمت منافع و مصالح گروهی خاص از این فرق و مذاهب باشد؟ و یا اینکه با نگاهی جامع و تصمیم مبتنی بر اصول و ارزش های اسلامی جامعه را مدیریت و رهبری نماید؟ در این نوشتار سعی داریم با نگاه به ساختار هندسی اندیشه رهبری مطالبی در خصوص بهترین رویکرد در اداره  و برخورد با افراد جامعه اسلامی اشاره کنیم.